بویوک وجی نین روحونا ایتحاف
+0 به یه ن
نام--- وجه الله رمضانی گیوی
نام شعری--- وجی
استاد وجی در سال 1311خورشیدی در قصبهی گیوی خلخال متولد شد در اوایل کودکی به اتفاق خانواده به بندر انزلی مهاجرت کرد. بنا به مشکلات معشیتی خانواده از درس و مدرسه باز ماند. به قول خودش عطش آموختن در وجودش همواره شعله ور بود. از نوجوانی به شعر و شاعری روی آورد. بنا به اظهار دوستانش، اوایل شعر فارسی می گفت.
درعین جوانی بالندگی در عالم هنر برخورد ظالمانه محمد رضاشاه پهلوی که در قضیه ی 21 آذر 1324 با هم وطنان خودش قریب 51 هزار از مردم قهرمان آذربایجان را قتل عام نموده بود، تاب تحمل این ظلم را نیاورده با قلم آتشین خود به دفاع خلق مبارز آذری قیام نمود. همین جاست که وجی شاعر قلم را به شمشیرتبدیل نمود تا آخر عمر این راه را ادامه داد.
نقطهی پنهان زندگی استاد رمضانی این است که در اوایل جوانی با دختر خانم آبکناری قرار ازدواج نهاده بود که بنا به اقتضای قضا و قدر این وصلت صورت نمی گیرد بعد ها با نجیبه خانم مادر فرزندانش ازدواج نمود تا جایی که وجی تفکر مبارزه طلبی داشته، بارها به زندان افتاده در حین حبس نجیبه خاتون را ازدست می دهد. دوران باز نشستگی با عزیزه خانم خواهر دکتر محمد حسین سروری یکی از خویشان خود ازدواج نمود آخری عمری به انزلی برگشت. دوجلد از آثارش در حال حیات خودش به نام (وجی نین غزللری) و (ساحیل گورسنیر) چاپ شد. جایگاه وجی در شعر کلاسیک آذربایجان از مرتبه بالایی برخوردار است . چرا که ادامه دهندهی راه بزرگان شعر آذری بود. آن چه می توان به کارنامه هنری وجی اضافه نمود،آن که زبان شعری را در غزل به زبان عامهی مردم نزدیک ترنمودند. استاد سرانجام در سن 76 سالگی در خردادماه 1387با غزل های نا نوشته ی خود، بدون خدا حافظی چشم از جهان فرو بست و در گورستان انزلی در قطعهی هنر مندان بخاک سپرده شد. هر سال از 17الی21 خرداد ماه دوستدارانش بر سر مزارش حاضر شده و غزل خوانی ( می کنند ) و عطر افشانی می کنند.
غزل